 |
РОДНЫЯ ВОБРАЗЫ
|
|
Вобразы мілыя роднага краю,
Смутак і радасьць мая!..
Якуб Колас
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Гэрбарыяў ніколі не зьбіраў.
Да тэрмінаў лацінскіх глуха вуха.
Запомніў добра са шматлікіх траў
Адну, з пацешнай назваю –
сьвінуха.
У горле перасядзе ветру ком, –
Заперхае ураньні восень суха.
Ляжыць узьмежак кормным вепруком,
На хібе шчэцьцю шэжыцца сьвінуха.
Пакуль мяцеліц белыя вужы
Не папаўзьлі па хібе, – ў сьветлы вечар
Скубі густую, пэндзьлікі вяжы,
Мачы ў пабелку ды нявесьці печы.
А пастушкі назябнуцца за дзень,
Сьвінуху паляць, чмыхаюць насамі.
Як старац невідушчы,
дым брыдзе,
За корч спаткнецца, заклубіцца ў яме.
Мароз ня браў ляйчыны ў дзьве рукі,
Хлеў рохкае паважнасьцю сьвіною,
Ды закурэлі ўзьмежкавы бакі,
I смылень пахне першай сьвежыною.
Дамоў вячэраць прыйдуць пастушкі,
Пакрэплыя далоні бульбай паляць.
Сьвінухаю ня толькі армячкі
Прапахлі – хлеб, і соль,
і стол, і пальцы.
Пакуль з сакоўнай муравой вясна
Прытупае сьцяжынай баравою,
Сьвінуха пазьніцелая адна
Празь сьнег праб’ецца першаю травою.
|
|
|
|
Падабаецца
Не падабаецца
|
|
|
2009–2020. Беларусь, Менск.
|
|
|
